استراتژی کارساز

Optimizers هنگامی که شیب را محاسبه کردیم، می توانیم از این اطلاعات برای تنظیم وزن ها و بایاس ها برای کاهش اندازه گیری ضرر استفاده کنیم. در یک مثال اسباب بازی قبلی، ما نشان دادیم که چگونه می توانیم با موفقیت خروجی تابع فعال سازی نورون (ReLU) را به این روش کاهش دهیم. به یاد بیاورید که ما کسری از گرادیان را برای هر پارامتر وزن و بایاس کم کردیم. در حالی که بسیار ابتدایی است، اما هنوز هم یک بهینه ساز رایج به نام Stochastic Gradient Descent (SGD) است. همانطور که به زودی متوجه خواهید شد، اکثر بهینه سازها

پس انتشار اکنون که ایده ای در مورد نحوه اندازه گیری تأثیر متغیرها بر خروجی یک تابع داریم، می توانیم شروع به نوشتن کد برای محاسبه این مشتقات جزئی کنیم تا نقش آنها را در به حداقل رساندن تلفات مدل ببینیم. قبل از اعمال این در یک شبکه عصبی کامل، بیایید با یک پاس رو به جلو ساده شده تنها با یک نورون شروع کنیم. به جای پس انتشار از تابع از دست دادن برای یک شبکه عصبی کامل، بیایید تابع ReLU را برای یک نورون واحد پس انتشار کنیم و طوری عمل کنیم که گویی قصد داریم خروجی این

گرادیان ها، مشتقات جزئی و قانون زنجیره ای دو تا از آخرین قطعات پازل، قبل از ادامه کدنویسی شبکه عصبی، مفاهیم مرتبط گرادیان ها و مشتقات جزئی هستند. مشتقاتی که تاکنون حل کرده ایم مواردی بوده اند که فقط یک متغیر مستقل در تابع وجود دارد – یعنی نتیجه فقط به x بستگی  دارد. با این حال ، شبکه عصبی ما به عنوان مثال از نورون ها تشکیل شده است که دارای ورودی های متعدد هستند. هر ورودی در وزن مربوطه ضرب می شود (تابعی از 2 پارامتر) ، و آنها با بایاس جمع می شوند (تابعی از پارامترهای به

مشتقات تغییر تصادفی و جستجوی وزن ها و سوگیری های بهینه به یک دلیل اصلی مثمر ثمر نبود: تعداد ترکیبات احتمالی وزن ها و سوگیری ها بی نهایت است و برای دستیابی به هر موفقیتی به چیزی هوشمندانه تر از شانس خالص نیاز داریم. هر وزن و سوگیری نیز ممکن است درجات مختلفی از تأثیر بر کاهش داشته باشد – این تأثیر به خود پارامترها و همچنین به نمونه فعلی بستگی دارد که ورودی لایه اول است. سپس این مقادیر ورودی در وزن ها ضرب می شوند، بنابراین داده های ورودی بر خروجی نورون تأثیر می گذارند و بر تأثیری

معرفی بهینه سازی اکنون که شبکه عصبی ساخته شده است، می تواند داده ها را از آن عبور دهد و قادر به محاسبه ضرر باشد، گام بعدی تعیین نحوه تنظیم وزن ها و بایاس ها برای کاهش تلفات است. یافتن روشی هوشمندانه برای تنظیم وزن و سوگیری ورودی نورون ها برای به حداقل رساندن ضرر، مشکل اصلی شبکه های عصبی است. اولین گزینه ای که ممکن است به آن فکر کنید این است که به طور تصادفی وزن ها را تغییر دهید، ضرر را بررسی کنید و این کار را تکرار کنید تا زمانی که با کمترین ضرر یافت شده

محاسبه خطای شبکه با ضرر با یک مدل که به طور تصادفی مقداردهی اولیه شده است، یا حتی مدلی که با رویکردهای پیچیده تر مقداردهی اولیه شده است، هدف ما آموزش یا آموزش یک مدل در طول زمان است. برای آموزش یک مدل، وزن ها و سوگیری ها را تغییر می دهیم تا دقت و اطمینان مدل را بهبود بخشیم. برای این کار محاسبه می کنیم که مدل چقدر خطا دارد. تابع ضرر که به آن تابع هزینه نیز گفته می شود، الگوریتمی است که میزان اشتباه بودن یک مدل را تعیین می کند. ضرر معیار این معیار است. از